ความรู้สึกในวันนี้ นับตั้งแต่วันแรกเข้ามาเป็นสมาชิกชมรมธนูโพชฌงค์ นับตั้งแต่สายขาวดั้งศูนย์ สอบมาเรื่อยๆ มาถึงสายดำดั้ง 2
อยากบอกว่า ……..
มันเป็นความเหนื่อย ที่ยอมเหนื่อย
อาจจะเคยถอยบ้าง อาจจะท้อบ้าง ไม่ว่าเดินทางไกล กลับบ้านดึกทุกวัน สอบไม่ได้บ้าง
มองเป็นอุปสรรคที่ไม่ใช่อุปสรรค
สิ่งที่ขาดไม่ได้จริง คือกำลังใจ
มันมาช่วยเติมเต็ม ได้รับพลัง ทลายความเหน็ดเหนื่อย ความท้อแท้ ความพ่ายแพ้
เคยความรู้สึกจะสอบไม่ผ่าน แค่มีเพื่อนมาอยู่ใกล้ๆ ให้ความรู้สึกว่าทำได้ แล้วมันก็ทำได้จริง
อยากจะขอบคุณกำลังใจ ความเหน็ดเหนื่อย ความท้อแท้ทั้งหลาย มันทำให้เราเข้มแข็งและเติบโตไปอีกขั้นหนึ่ง
เราพร้อมที่ก้าวเดินทางไปสู่เป้าหมายเดียวกัน ร่วมสุขร่วมทุกข์ ไม่ทอดทิ้งกัน จับมือกันไปต่อนานๆๆๆ
โชคดีที่แค่ไหนที่เราถูกอาจารย์วรภัทร์ ภู่เจริญ บ่งเพาะให้กลายเป็นสิ้นคิด
☺💕
ปล. ปกติไม่ค่อยเขียนบทความยาวๆเท่าไร
>///<
ปุ๋ย