เล่าเรื่อง เอาการซ้อมเผชิญปัญหาไปใช้จริง

ซ้อมมาอย่างไร ใช้อย่างไร อยากให้ลองอ่านดูค่ะ ^^

——————————————–

วันนี้มีเรื่องนึงที่ปุ้ยรู้สึกกำลังใจตกใจอย่างแรงค่ะ

คิดไปสารพัดห้วงใหญ่เลย

ถอดใจเลยดีมั้ย พอกันที บลาๆๆ

คิดไปคิดมา ภาพนี้ก็แว๊บขึ้นมาในหัวค่ะ

เมื่อวานปุ้ยไปสอบยิงธนูมา

พึ่งขึ้นสายดำดั้ง 1 เบบี๋มาก (ก่อนนี้เป็นสายขาว)

พึ่งสอบอย่างจริงจังครั้งแรก

ตั้งแต่สิบโมงครึ่งถึงสองทุ่ม เก็บของกันเสร็จสองทุ่มครึ่ง

ถ้าเรายืนยิงธนูตั้งแต่กลางวันยันกลางคืนอย่างนี้ได้

ก็ไม่มีเหตุผลที่เราจะอ้างถอดใจเรื่องงานวันนี้ได้นะ

ก็เลยเลิกเพลียค่ะ หายแล้ว ^^

ว่าจะลงในเฟสบุ๊คส่วนตัว เขียนอีกเรื่องลงเพจ

คิดอีกทีเขียนลงเพจอาจมีคนได้ประโยชน์ว่าเลยมาเขียนในนี้ค่ะ

บทเรียนที่ได้จากการผ่านช่วงชงหนักๆเมื่อ 3-4 ปีก่อนเลยได้เข้าใจว่า

การที่เราต้องเจอสิ่งที่ต้องก้าวข้ามบางอย่าง ณ เวลานี้ (ซึ่งเราไม่ชอบเลย)

อะไรบางอย่างที่ได้มา จะเป็นสิ่งที่เราต้องใช้เพื่อทำอะไรบางอย่างที่สำคัญกับเราต่อมาทุกครั้ง

เจออย่างนี้ซ้ำๆ ซ้ำๆ จนเวลาเจอสิ่งที่คนอื่นเรียกว่าปัญหา มันก็เฉยๆแล้ว ก็แค่แบบฝึกหัดค่ะ

สิ่งที่ได้เรียนรู้เพิ่มวันนี้ คือ

บางทีเราก็ไม่ต้องรอฝึกตอนเจอปัญหาก็ได้นะ

ถ้าเราฝึกซ้อมเจอปัญหาไว้ก่อน…วันที่เจอปัญหาจริงๆมันจะเอามาใช้ได้เลยเหมือนปุ้ยวันนี้

“เวลาสงบให้คิดเรื่องบ้าๆ เวลาเจอเรื่องบ้าๆจะได้ไม่ต้องคิด”

อ.ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ สอนไว้ในวิชายุทธศาสตร์และอื่นๆอีกหลายรอบ ว่ายามสงบต้องซ้อมรบค่ะ ยามศึกมาจะได้ไม่ต้องไปลองในสนามรบจริง

เล่าความวัดใจของการสอบเลื่อนสายขึ้นดั้งของชมรมธนูโพชฌงค์ต่อ

เรายิงธนูกันเพื่อฝึกสติเนอะ

ใจวอกแว่กเมื่อไหร่ ลูกธนูมันก็จะฟ้องเมื่อนั้น

“ใจโล่งโปร่งสบาย มีสติรู้กาย ระวังความคิดจร”

ยิงสบายๆ เอาสติ เอามีความสุขค่ะ

แต่…

มันก็ต้องมีสิ่งที่ฝึกใจกันด้วย ^^

เราสอบในสนามฟุตซอลกลางแจ้ง 10 ชั่วโมง

(มีหลังคา แดดก็เข้ามาตลอด) ลองนึกภาพ

ถือว่าอากาศไม่ร้อน แต่ก็สู้ไอแดดสู้ลม

มันก็จะเพลียๆ dehydrate ขาดน้ำหน่อย

เหนอะหนะตัวด้วย ห้องน้ำจำกัด เป็นห้องน้ำของคอกม้าค่ะ ไปสอบที่สนามตำรวจม้า มีกลิ่นคอกม้าเป็นแบคกราวนด์เร้าใจขึ้น

เวลาสอบ

สอบยิงพร้อมกัน 4 คน ทำ 2 ท่า ยืนยิงกับคุกเข่ายิง

ทุกคนต้องทำท่าถูกต้อง ยิงไปให้โดนเป้าระยะไกลประมาณเกือบ 1/3 ความยาวสนาม

และ ต้ อ ง พ ร้ อ ม กั น!

มันจะมีท่านั่งๆ เดินๆ ยิงๆ นั่งๆ เดินๆไล่ตามกัน

คนแรกต้องใช้ใจสัมผัสให้ได้เองว่าเพื่อนคนสุดท้ายยิงและกลับมาอยู่ในท่าปรกติรึยังก่อนจะเปลี่ยนท่า ห้ามหันไปดู ใจ sync กันเท่านั้น!

ท่าให้ถูกก็ไม่ง่ายแล้ว

สอบวัดความเป็นหนึ่งเดียวกันนี่ยิ่งกว่า

ใครจะมาใจร้อน รีบลุก วอกแว่กไม่พร้อมเพรียงนิดเดียวตกเลยจ้า

สอบใหม่

ซึ่งคือ ตั้งแต่ต้นจนจบ 20 กว่านาที!

อยู่ในสนามไปก็ใจสู้ สอบวนไปเรื่อยๆค่ะ

จนฟ้าเริ่มมืด เริ่มเหนื่อยละ

แดดที่ว่าโหด นั่งท่าเทพธิดาแล้วกรวดตำเท้าคือที่สุด ยังช้ำมาถึงวันนี้ ไม่อยากจะคุกเข่าอีกแม้วิเดียว ถ้าจะมีเพื่อนลุกเร็วกว่าคนอื่นก็ไม่แปลกใจค่ะ เพราะใจเราก็รอๆๆๆๆตลอดว่าเมื่อไหร่จะได้ลุก

ใจก็เริ่มสั่นไหวแล้วว่าจะต้องมาสอบใหม่อีกวันมั้ย

จนคนอื่นเค้าสอบกันเสร็จหมดแล้ว เหลือกลุ่มปุ้ยกลุ่มสุดท้าย

ปุ้ยสอบท่าผ่านแล้วค่ะ สอบเข้ากลุ่มกับเพื่อนเฉยๆ ของเพื่อนมีต้องปรับท่าด้วย

เจ็บเท้าและเหนื่อยขึ้นเรื่อยๆ

นึกว่าจะผ่านๆ ไม่ผ่านซะที

ใจไหลไปอยู่ที่เท้า คำอาจารย์ก็ขึ้นมาว่า ตรงที่เจ็บฝึกสติได้ดีที่สุด ก็สงบลงไปได้แป๊บนึง

“ใจโล่งโปร่งสบาย มีสติรู้กาย ระวังความคิดจร”

ท่องวนไปค่ะ เครียด เกร็ง ลมหายใจสั้นแล้วนะ

ความคิดจรมาอีกแล้วนะ

แล้วปุ้ยก็ขยับผิดท่าค่ะ!

(ตัดภาพมาสนามที่มืดมิด มีสปอตไลท์ส่องลางๆ)

แว่บขึ้นมาเลยว่าหมดแล้ว อยากจะร้องไห้

เพราะใจเราคิดว่าคนอื่นยังไม่ถูก ใจลอยคิดเรื่องคนอื่น ใจก็เลยลงโทษให้คิดท่าผิดบ้าง ให้รู้ว่าใครๆก็พลาดกันได้

ตรงนั้นใจแป้วมาก ว่าเราเป็นคนจะทำให้ทีมต้องมาสอบใหม่

จากนั้นก็รวนหมดเลย ขึ้นธนูแล้วลูกก็ตกแป้กลงมาข้างหน้าแทน

“ใจโล่งโปร่งสบาย มีสติรู้กาย ระวังความคิดจร”

ท่องขึ้นมาใหม่ค่ะ

ทำต่อไปก่อน ระวังความคิดจรๆๆๆ

สติก็ขึ้นมาตบความคิดไร้สาระลงไปไวมาก

ทำต่อไปก่อน ระวังความคิดจรๆๆๆ

สุดท้ายก็สอบผ่านค่ะ

ได้เรียนรู้อะไรจากช้อตนั้นเยอะมาก

ตัวช้ำมาหลายที่แต่กลับเป็นวันนี้กำลังใจดีมากค่ะ

มีแรงใจทำงานดีแต่เช้า

พึ่งมาตกตอนที่มีเรื่องอะไรบางอย่างตอนบ่าย

ซึ่งพอได้สติ มันก็ไม่มีอะไรนะคะ

ก็เห็นว่าเราโอเวอร์กับเรื่องนี้มากกว่าปรกติเอง คล้ายๆกับเรื่องนี้เป็นแผลใจที่เราสร้างขึ้นมาเอง ถ้าเป็นเรื่องอื่นจะไม่เป็นอะไร และเพราะเราเคยคิดเรื่องนี้ลบๆซ้ำบ่อย พอถูกกระตุ้นและไม่มีสติ ใจมันก็จะกลับเข้าไปคิดลบๆวนอยู่ในลูปเดิม

พอเราจำได้ว่าเราเคยผ่านเรื่องที่หนักกว่านี้มาได้เตือนสติเรา ก็จะหลุดค่ะ

จัดการปัญหาตามที่มันเป็นจริงๆ ไม่ใช่ตามความเชื่อเดิมๆของเรา

เลยเอามาเล่าให้ฟังนะคะ สนุกดี

ลองดูว่าแล้วในชีวิตเราฝึกตัวเองด้วยอะไรได้บ้าง

วันนี้พอเครียดก็นึกถึงความรู้สึกปลดปล่อยตอนยิงธนูออกไปแล้ว โล่งมาก ฟิน

อยากจะวิ่งออกไปยิงอีกสัก 3-4 ลูก ^^

กราบขอบพระคุณอาจารย์ที่เอาธนูมาสอนพวกเราค่ะ

และขอบพระคุณศิษย์พี่ที่ช่วยสอนช่วยสอบ

ขอบคุณเพื่อนๆที่มาฝึกไปด้วยกันมา ณ ที่นี้

ขอให้มีขวัญกำลังใจที่ดีและเอาสิ่งที่เราเคยผ่านมาแล้วมาใช้ให้ได้กันทุกคนค่ะ

หมอปุ้ย ปภาภรณ์

ภาพประกอบ – จากพี่โบว์จำปูน

บรรยากาศการสอบ เช้าจดค่ำเมื่อวาน

ท่าที่น้าวธนูกลางวันกับกลางคืน คือคนละเวลากัน แต่ทำท่าเดิมซ้ำๆค่ะ นี่คือภาพที่เตือนสติวันนี้

มือหนีบลูกธนูไว้ 2 ดอก เอาไว้ยิงต่อเนื่อง 2 ท่า นิ้วช้ำ เท้าช้ำกลับมาตามภาพเมื่อวานกับวันนี้ แต่ปุ้ยก็ใจสบายๆนะคะ ที่ผ่านมันมาได้ และเอาบทเรียนมาปรับใช้ได้ทันที ^^

#ชมรมธนูโพชฌงค์